28. Dawid Kownacki część 2

16 kwietnia

Kaja

- Z kim piszesz? - spytała Paula widząc, że znów mam telefon w rękach.

- Z Dawidem. - odpowiedziałam krótko.

- Tylko pamiętaj, że ma dziewczynę. - szturchnęła mnie. 

Z Dawidem utrzymujemy kontakt, który szybko złapaliśmy. Polubiliśmy się. Co nie znaczy, że jego dziewczyna toleruje mnie i Paulę. Martyna bardzo chętnie okazuje nam swoją niechęć. Szczególnie do mnie. Zachowuje się jakby chciała o coś ze mną rywalizować. 

Sam Dawid tego nie zauważa i często kontaktuje się ze mną i Pauliną.

- Pozdrów go. - uśmiechnęła się - Wiesz, wydaje mi się, że wpadłaś mu w oko.

- Co? - o mały włos nie zachłysnęłam się sokiem - Sama powiedziałaś, że ma dziewczynę. - przypomniałam jej.

- No dobra... Ale sama widziałaś jak ostatnio rozmawialiśmy przez Skype to zupełnie ją ignorował - powiedziała - Zupełnie tak jak ty mnie. - dodała po chwili.

- Przepraszam. - przytuliłam ją - Wiem, że ją ignorował. A Martyna zaś sama do mnie zadzwoniła. 

- Co? - po naszej poniedziałkowej rozmowie Martyna zadzwoniła, gdy Dawid gdzieś wyszedł. Długo nie rozmawiałyśmy. Właściwie to Martyna powiedziała tylko jedno zdanie i się rozłączyła.

"Jeśli myślisz, że ze mną wygrasz to się grubo mylisz."

- Ta dziewczyna jest nienormalna. - skomentowała. 

- Kto jest nienormalny? - usłyszałyśmy. 

Paulina omal nie spadła z oparcia ławki na której siedziała. Nie wiadomo skąd i jak obok nas pojawił się Dawid. 

- Co ty tu robisz? - spytałam zaskoczona. 

- Niespodzianka? - uśmiechnął się - Myślałem, że się ucieszycie. 

- Ależ cieszymy się. - dopiero teraz przytuliłam go na przywitanie. 

- Od razu lepiej.  - uśmiechnął się - To mówicie, że zawsze po szkole tutaj siedzicie? - rozejrzał się po parku - Ładnie tu.

-Wiemy. Ale lepiej chodźmy gdzie indziej. - stwierdziłam szybko.

- Ale dlaczego? 

- Niedługo będzie tu dużo naszych znajomych. Powiedzmy po prostu, że lepiej żeby nas  nie widzieli. - odpowiedziała Paulina. 

Martyna 

- Gdzie masz Dawidka? - spytał mój brat, gdy wróciłam do domu.

- A jak myślisz. Wsiadł w pociąg i pojechał do tych swoich koleżaneczek. - rzuciłam torbę na fotel. 

- Ktoś tu jest zazdrosny? 

- Weź przestań. Te laski są tak wkurzające. - westchnęłam. 

I nie tylko...

Poprzez spotykanie się z Dawidem byłam lepiej traktowana w otoczeniu niż wcześniej. Zbudowałam sobie pewną reputację. Kilka osób dało dużo by zadawać się ze mną. 

A ja uwielbiam gdy ktoś się mną interesują. 

I żadne dziewuchy mi tego nie odbiorą. 

Kaja

Udaliśmy się wszyscy do domu Pauliny. Tam było najbliżej i nie było w środku nikogo.

- Słuchajcie, po świętach szykuje się mała impreza u moich znajomych. Chciałybyście wpaść? - spytała wprost piłkarz. 

- Ja chętnie. - wyrwała się z odpowiedzią Paulina. 

- W sumie. - zastanowiłam się chwilę. - Czemu nie. - uśmiechnęłam się.

Bardzo dobrze nam się rozmawiało, co najmniej tak jakbyśmy znali się kilka lat. 

Piłkarz opowiadał o treningach i kolegach z drużyny oraz o zupełnie prywatnych sprawach.

Bardzo chętnie słuchał też tego co my mamy do powiedzenia. 

- Nie jesteście głodni, bo ja bym coś zjadła. - wypaliła nagle Paulina.

- A masz coś dobrego? - puścił do niej oczko.

- Coś się zawsze znajdzie. - zeskoczyła z kanapy i pobiegła do kuchni zostawiając mnie i Dawida samych. 

Zapanowała dość nieprzyjemna cisza. Dawid przesunął się trochę, co spowodowało, że siedział jeszcze bliżej mnie. Ułożył swoją głowę na moim ramieniu. 

- Mógłbym tak u was długo siedzieć. - westchnął - Nikt mi nie zrzędzi. Z przyjemnością mi się z wami rozmawia. 

- Nie ma tak dobrze. Musisz jutro na treningu się pokazać. I twoja dziewczyna czeka. 

- No tak... Martyna...

- Coś nie tak? - spytałam. 

- Nie. Jest okej. - uśmiechnął się delikatnie. 

Hmm... dziwne. 

- No więc. - pojawiła się Paulina - Nic specjalnego nie ma, no  chyba, że ktoś lubi czerninę. Więc skoczę szybko do sklepu. 

- Iść z tobą? - spytałam. 

- Nie. Wrócę na góra 10 minut. - uprzedziła. 

I znów zostaliśmy sami. 

Znów ta niezręczna cisza.  Nienawidzę tego.

- Jeszcze dzisiaj wracasz. - bardziej stwierdziłam niż spytałam. 

- Tak.. - westchnął głośno. 

Podniósł głowę z mojego ramienia. Wykorzystał moment, w którym patrzyłam na niego. Delikatnie chwycił mój podbródek. Jego oczy sprawiły, że przez moment nie wiedziałam co się wokół mnie dzieje. Zaczął powoli przysuwać swoją twarz bliżej mojej i już po chwili połączył nasze usta w jedność.

______________________________________________________

Druga część także dla Kasi, która zaakceptowała końcówkę więc dodaje.

Przepraszam za jakiekolwiek błędy.